ستاری که نباشد، بهشتی هم نخواهی‌ شد

این چند روز، هرکجا که صحبت شد، سرها نه صرفاً به خاطر اندوه که بیشتر به دلیل افسوس بود که پایین می‌رفت و تکان می‌خورد. افسوسی که به کجا خواهد/خواهیم رسید؟

خیلی سال پیش، سینا مطلّبی اولین وبلاگنویسی بود که به خاطر عدم تحمل انتقاد، زندانی شد. من هم با همین ذهنیت، در مقدمه‌ی سوم  «قربانیان عدم تحمل» (به مناسبت فیلتر شدن وبلاگ دانشطلب)، شدیدترین مجازات را زندان نوشتم.
حال، ستار بهشتی، می‌شود دومین وبلاگنویس کشته شده در زندان، طی ۳ سال!

به گمانم اولین بار، ده سال پیش بود که از سیر نابخردی در این وبلاگ مطلب نوشتم.
رویه‌ی فعلی حکومت، دیگر قطعاً «سیر» نیست و شاید نابخردی هم نباشد که عین ظلم.
 دیگر، سالهاست که نمی‌توان با «اشتباه خواندن»، رفتار حکومت را ماست مالی کرد.
سالهاست که مسلمانی نیست که سکوتش خیانت باشد به قرآن.

پروردگار، ستار العیوب است. به نظرم، هم بودن این صفت، نعمت است و هم نبودنش مجازات. ستاریِ ستار العیوب اگر نباشد، کوس رسوایی‌ات عالم گیر خواهد شد و در باتلاق کثافت و ظلم بیشتر فرو خواهی رفت.


------------

مطالب مرتبط: داد از این مسلمانی و قرآن مظلوم
مطلب بی ربط: اگر  اهل نوستالژی هستید، این مطلب بیشتر از نه سال پیش بد نیست!