شد بدوش احمد، آن رشك ملَك. . . . چون دعاي مستجابان بر فلك
از رواق كعبه بتها در فكند . . . . جمله را بر پاي پيغمبر فكند
چون ز عرش دوش احمد بازگشت . . . . بر دل پاك علي اين راز گشت
كز ادب فعلي كه كردم دور بود . . . . پاي من كتف رسول الله بسود
شبنم از گلبرگ رخسارش چكيد . . . . نوبهارش را خزان غم رسيد
گفت با او سرو گلزار خدا . . . . كي نهال بوستان هل اتي
در شب معراج چون بالا شدم . . . . تا به خلوتگاه "او ادني" شدم
از شكوه بارگاه كبريا . . . . در تزلزل بودم از سر تا به پا
شوق قرب دوست بر جانم فتاد . . . . لرزه اي بر چار اركانم فتاد
دستي آمد دوش هوشم را سترد . . . . از ضميرم وحشت آن حال برد
لذتي كان شب از آن دستم نمود . . . . از شراب دوستي مستم نمود
مدتي اندر پيَش بشتافتم . . . . در كف پاي تو اكنون يافتم
اي به معراج محبت جاي تو . . . . عرش و كرسي همت والاي تو
نيست جايي از تو خالي يا علي . . . . كفر اگر نبود خدايي يا علي
عيدتان مبارك.