مکارم اخلاق

وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ 

اشاره به سخنان و گفتار امامان جمعه و فقهای مجلس خبرگان و نمایندگان ولی فقیه در نهادها و مقامات و شهرهای مختلف،یکی از نکات بیانیه‌ی هفدهم آقای موسوی بود.

به راستی چرا وقتی که پروردگار در کتابش می‌فرماید با مردمان (و نه فقط مسلمانان و شیعیان و «خودی»ها)، خوش، سخن گویید^۱؛ چرا وقتی که پیغمبر ما دلیل برانگیخته شدن خود را، کامل کردن بزرگواری‌های اخلاقی می‌داند؛ چرا وقتی که سرور نیکوکاران و پرهیزگاران، شایسته‌ی انسانیت را در پی مکارم اخلاق بودن، می‌داند و ناخوشایندی خود را وقتی یکی از یارانش داشت به سربازی از سپاه معاویه دشنام می‌داد، اعلام می‌کند (سرباز معاویه، نه سیّدانی گرامی که بیش از نیمی از عمر نظام، مرهون خدمات اینان است)؛ چرا وقتی که بنیانگذار مذهب شیعه‌ی اثنی عشری، مسلمان را کسی می‌داند که مردم از دست و زبانش در امان باشند، چرا با اینکه این‌همه در دین ما در اخلاق خوش و مکارم اخلاق تاکید شده است، باز عده‌ای صحبت از گوساله و میر یزید اموی می‌کنند و خونشان را حلال می‌شمارند؟

حضرت باری تعالی، از آیه‌ی ۱۰۱ به بعد سوره‌ی انعام، ابتدا می‌آید خود را معرفی می‌کند. بعد از ۵ آیه، فرمان می‌دهد که از خدایی که به تو وحی می‌کند اطاعت کن و از مشرکان روی بگردان و در آیه ۱۰۸ می‌فرماید:

به کسانی که غیر خدا را می‌پرستند، دشنام ندهید!

یعنی ما حتی حق دشنام دادن به «کسانی که غیر خدا را می‌پرستند» نداریم.


 و چه خوش گفته خداوندگار سخن، سعدی شیراز:

‫معصیت، از هر که صادر شود ناپسندیده است و از علما ناخوب تر.  که علم، سلاح ِ جنگ شیطان است و خداوند ِ سلاح را‬ ‫چون به اسیری برند، شرمساری بیش بَرَد .‬

‫عام نادان پریشان روزگار‬
‫به ز دانشمند ناپرهزیرگار‬

‫کان به نابینایی از راه اوفتاد‬
‫وین دوچشمش بود و در چاه اوفتاد‬

۱- قُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا - سوره‌ی بقره، آیه ۸۳